Ik ga vandaag het boek ‘De helaasheid
der dingen’ geschreven door Dimitri Verhulst aan jullie voorstellen. Hij
schreef onder andere ook nog de boeken: De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein, De laatste liefde van
mijn moeder, De zeven laatste zinnen, Dinsdagland,… De helaasheid der dingen
valt onder het genre van autobiografisch proza, familieroman, psychologische
roman en sociale roman.
Romans is altijd al
één van de genres geweest die ik het liefste lees. Dit boek las heel erg vlot,
waardoor je het boek in één keer zou willen uitlezen. Nog een element dat ik zeer leuk
vond in het boek, was dat er veel actuele problematiek aan bod kwam. Armoede is
vandaag de dag ook nog een groot probleem in onze samenleving en door dit boek
te lezen ben ik wel meer te weten gekomen over hoe mensen met die armoede
omgaan. Ook alcoholverslaving kom je nog veel tegen in onze samenleving, maar
ik wist er niet zoveel over. Ik begreep niet echt hoe mensen hieraan nu verslaafd
konden geraken. Dit boek heeft dit voor mij duidelijk gemaakt en ik heb
hierdoor ook wel meer respect gekregen voor mensen die met deze verslaving
kampen. Het boek leert je dus veel aspecten die vandaag de dag belangrijk zijn
om onze samenleving te begrijpen en er
respectvol mee te leren omgaan.
Het hoofdpersonage in
het boek is de schrijver zelf wat zeer uitzonderlijk is. Hij is in het begin
van het verhaal 13 jaar oud. Hij woont met zijn grootmoeder, vader en zijn
drie ooms samen in een huis. Pierre is de vader van Dimitri en kampt in het
boek met een zeer ernstige alcoholverslaving. Potrel (Karel) is de oom van
Dimitri. Potrel is bijna even oud als Dimitri en hij drinkt zich ook bijna elke
avond dronken. Je hebt dan ook nog de grootmoeder van Dimitri die zich zo goed
mogelijk over Dimitri probeert te ontfermen. Dit zijn de personages die de
belangrijkste rollen in het boek spelen. Je hebt dan ook nog Herman en Zwaren,
de andere twee ooms, maar deze spelen niet zo een heel grote rol in het boek. Het
grootste deel van het verhaal speelt zich af in Reetveertegem. Dit is het dorp
waar Dimitri opgegroeid is.
Het boek zelf gaat
vooral over de jeugd van Dimitri. Hij doorstaat een heel moeilijke jeugd. Zijn
vader en ooms geven al hun loon uit aan drank. De vader van Dimitri heeft zeer
weinig aandacht voor hem. Hij zorgt ook niet voor een opvoeding die je normaal
aan uw kind zou moeten geven. Toen Dimitri klein was is hij bij zijn moeder
weggelopen. Hij zei dat ze een hoer was en hij had een hekel aan haar. Hij
besloot dus op een dag om van bij haar weg te lopen en naar zijn vader te
verhuizen. De grootmoeder van Dimitri probeert hierdoor zo goed mogelijk voor
Dimitri te zorgen aangezien zijn vader en moeder dit niet deden. De grootmoeder
beslist later om Dimitri naar de jeugdzorg te sturen, omdat ze niet wil dat
Dimitri net zoals zijn vader of ooms wordt. Dimitri krijgt later ook zelf een zoon.
Hijzelf wou geen zoon en zeker niet van zijn toenmalige vriendin. Dit
gebeurt toch en als Dimitri er heel eerlijk over was had hij zijn zoon liever dood
gewenst. Uiteindelijk ontmoet Dimitri toch de vrouw van zijn leven. Tijdens een
weekend dat Dimitri zijn zoon bij hem logeerde beslist hij om nog eens terug te
keren naar Reetveertegem. Alles was nog precies hetzelfde als vroeger. Doordat
hij daar zo lang niet meer is geweest voelde hij zich daar helemaal niet meer
thuis. Hij merkt dat hij zijn ooms, vader en dorp ontgroeid is.
Ik kan zeker iedereen
aanraden dit boek eens te lezen. Het leert je veel bij over de
maatschappij. Het laat ook een andere kant van de wereld zien waar ik zelf niet veel mee te
maken heb en die ver buiten mijn eigen leefwereld ligt. Het is ook een ander
soort boek dan andere. Het is niet altijd even mooi verwoord en er komt ook wel
eens grof taalgebruik in voor wat ik op zich ook wel is leuk vind om te lezen.
Ook het feit dat de auteur het hoofdpersonage in het boek is, is een speciaal
aspect, want dat gebeurt niet veel in andere boeken.