Recensie over het leven van Pi geschreven door Yann Martel

Ik ga vandaag het boek ‘Het leven van pi’ geschreven door Yann Martel bespreken en voorstellen. Dit boek is ook zijn bekendste werk. Hij schreef onder anderen ook nog: We Ate the Children Last, Beatrice and Virgil, Seven Stories, ….

In het begin zag ik er een beetje tegenop om het boek te lezen. Door de achterflap te lezen leek het alsof het boek heel langdradig ging zijn. Maar mijn mening over het boek is helemaal veranderd tijdens het lezen. Het boek leest heel vlot. Tot mijn verbazing was er ook zeer veel actie en avontuur aanwezig in het boek. Een element dat ik zeer positief vindt in het boek is dat het zo geschreven is dat het heel echt lijkt. Tijdens het lezen van het boek lijkt het alsof je alles zelf beleeft. Dit komt mede doordat de schrijver zo gedetailleerd geweest is in het schrijven van het boek.

Het hoofdpersonage heet Piscine Molitor Patel, beter bekend als Pi in het boek. Hij werd geboren in Pondicherry dat gelegen ligt in India en groeide op in een zoo die door zijn ouders werd uitgebate. Piscine betekend in het frans zwembad en hij is ook naar een zwembad vernoemd. Toen hij op school zat werd hij met deze naam gepest, want zijn naam leek op pissen.  Dus besloot hij om zichzelf Pi te noemen dit verwees dan naar de wiskundige term. Pi is op godsdienstig vlak een beetje speciaal. Hij is zowel Hindoe, Christen als Moslim. Pi heeft ook nog een oudere broer genaamd Ravi. Een ander belangrijk personage is Richard Parker. Hij is een Bengaalse tijger en leefde in de zoo. Franchis, beter bekend als Mamaji, is zoals een oom voor Pi en leert hem zwemmen. Je hebt ook nog een heleboel nevenpersonages: Orange Juice ( de orang-oetang), de hyena, Tomohiro Okamoto en Atsuro Chiba ( interviewer van dienst Scheepvaart), meneer Kumar,...

Het boek begint allemaal in de zoo van de ouders van Pi. Door de vele mensen die hij ontmoet komt hij ook in contact met de verschillende godsdiensten en hierdoor is hij dus zowel Christen als Moslim als Hindoe. Op een dag beslissen de ouders van Pi dat ze gaan verhuizen naar Canada en de zoo gaan verkopen. Al de dieren verhuizen mee en willen ze verkopen. Zo vertrekken Pi, zijn familie en al de dieren samen naar Canada. Ze gaan naar daar met de boot genaamd de Tsimtsum. Op een dag breekt er een groot onweer los en Pi wilt alles van dicht bij meemaken. Hij gaat dus naar buiten om alles te kunnen meemaken, maar wanneer hij weer naar binnen wilt gaan merkt hij dat dit niet meer kan doordat alles onder water staat. Zijn ouders en Ravi zijn dus verdronken. Hij wordt door de bemanningsleden in een reddingsloep gezet en de zebra valt ook in de reddingsboot. Pi zat dus nu midden op zee in een storm. Opeens merkt hij dat Richard Parker (de tijger) en de hyena ook in de reddingsboot zitten en ziet hij Orange Juice (de orang-oetang) op het water drijven en neemt Pi deze ook aan boord. Piscine zat dus met een hele dierentuin aan boord en was dus helemaal niet op zijn gemak. Onderweg sterven de zebra, de hyena en de orang-oetang. Pi heeft dus een hele lange tijd alleen met Richard op de boot gezeten. Samen proberen ze te overleven en Pi probeert zo goed mogelijk voor de tijger te zorgen. Na een paar maanden op zee met heel veel avonturen meegemaakt te hebben stranden Pi en Richard aan in Mexico. Daar verlaat Richard Pi en zien ze elkaar nooit meer weer. Pi wordt gevonden en verzorgd door de mensen van daar. Iedereen is natuurlijk heel erg benieuwd naar zijn verhaal, maar wanneer hij zijn echte verhaal vertelt aan de interviewers geloven ze hem niet. Ze weigeren ook om dit verhaal te publiceren dus verzint Pi een geloofwaardig verhaal.

Het boek is zeker een aanrader. Het is zowel voor jong en oud een leuk avontuur om te beleven. Er zijn veel ongeloofwaardige elementen in het boek, maar deze zijn zo neergeschreven dat ze echt waargebeurd lijken. 

Gedichtanalyse Pieter Corneliszoon Hooft

Pieter Corneliszoon Hooft (1581-1647) Sonnet

Geswinde grijsaert die op wackre wiecken staech, (A)
De dunne lucht doorsnijt, en sonder seil te strijcken, (B)
Altijdt vaert voor de windt, en ijder nae laet kijcken, (B)
Doodtvyandt van de rust, die woelt bij nacht bij daech; (A)
Onachterhaelbre Tijdt, wiens heten honger graech (A)
Verslockt, verslint, verteert al watter sterck mach lijcken (B)
En keert, en wendt, en stort Staeten en Coninckrijcken; (B)
Voor ijder een te snel, hoe valtdij mij soo traech? (A)
Mijn lief sint ick u mis, verdrijve' jck met mishaeghen (C)
De schoorvoetighe Tijdt, en tob de lange daeghen (C)
Met arbeidt avontwaerts; uw afzijn valt te bang. (D)
Rn mijn verlangen can den Tijdtgod niet beweghen. (E)
Maer 't schijnt verlangen daer sijn naem af heeft gecreghen, (E)
Dat jck den Tijdt, die jck vercorten wil, verlang. (D)

Het gedicht dat door Pieter Corneliszoon Hooft is geschreven, is ook weer een typisch voorbeeld van een sonnet. Het gedicht gaat over de tijd die wordt voorgesteld als een oude man. Er wordt dus eigenlijk gezegd dat de tijd zeer snel gaat. Maar vanaf vers 8 kunnen we spreken van een volta. De tijd gaat dan opeens zeer traag, want hij zegt dat het hem zwaar valt zonder zijn geliefde. En hij zegt dat hij de tijd niet sneller kan laten gaan.

De eerste twee strofen van het gedicht zijn kwatrijnen en de laatste twee strofen zijn tercetten. In het eerste kwatrijn wordt er gebruik gemaakt van een tegenstelling: geswinde grijsaert en dit kan ook als een personificatie gezien worden. In het tweede kwatrijn wordt er ook weer gebruik gemaakt van een tegenstelling: snel en traech. En er wordt ook gebruik gemaakt van een personificatie. In de derde strofe kunnen we weer een tegenstelling vinden namelijk de schoorvoetende tijd. En tenslotte kan je ook in de laatste strofe een tegenstelling vinden, namelijk verlangen en vercorten. In het gedicht komen er ook vele chiasmes voor zoals verlockt, verslint, verteert, keert, wendt, stort,... We kunnen spreken van een ephiteton ornans. Dit is dat een aan een naamwoord wordt toegevoegd aan een eigennaam. Een heel duidelijk voorbeeld is de geswinde grijsaert. In vers 5 en 6 kunnen we een enjambement terugvinden. Het metrum zijn alexandrijnen (jambisch). In het gedicht is er sprake van een oxymoron als stijlfiguur.

Deze foto vindt ik heel geschikt voor dit gedicht. Ik interpreteer het als volgt. Wanneer je binnenin staat en je zou naar buiten moeten stappen gaan de uren eerst zeer snel voorbij op een bepaalde afstand. Hoe meer je naar buiten gaat hoe trager de tijd zal gaan op een zelfde afstand dat je aflegt. Je kan het dus zien zoals de opbouw van het gedicht. Eerst ging te tijd snel, maar hoe verder de man ging hoe trager de tijd begon te gaan. En hoe harder dat je begon te verlangen dat de tijd sneller gaat hoe minder snel de tijd uiteindelijk zal gaan.

Cover en achterflap van het boek 'Het leven van Pi'

Het leven van Pi
Door Yann Martel

Achterflap

Daar zat ik dan in het midden van de zee op een reddingsbootje met een hyena, een tijger, een orang-oetang en een zebra.

Wie zou er mij eerst doden: de hyena of de tijger? Zou ik dit ooit kunnen overleven? Zou er snel een boot komen om mij 

te redden? Ik had zoveel vragen en kreeg geen antwoord op een vraag. 

Het leven van Pi is een wonderbaarlijk verhaal over Pi een jongen die afkomstig is uit India en  een schipbreuk overleeft. Hij beleeft een groot avontuur op zee met een heleboel dieren. Zal Pi dit grote avontuur overleven?

Uitleg bij de gekozen cover

Ik koos deze cover voor het boek omdat het een goed beeld geeft van de relatie tussen Pi en Richard Parker. Doordat ze vele maanden samen op een boot zitten en samen met elkaar moeten zien te overleven ontstaat er een band tussen beide. Je kan zelf spreken van een vriendschap. Ze zijn beide elkaars reden dat ze de ramp overleven. Ze zorgen beide voor elkaar. Zonder Richard Parker zou Pi geen bezigheid meer hebben gehad en door verveling en hopeloosheid zelfmoord gepleegd hebben. En Pi neemt nu de rol als verzorger van Richard Parker op zich. Ik zag deze foto en wist meteen dat deze een mooie cover van het boek zou zijn.  

Gedichtanalyse Pluk de dag van C. Buddingh

Pluk de dag

Vanochtend na het ontbijt
ontdekte ik, door mijn verstrooidheid,
dat het deksel van een middelgroot potje marmite
(het 4 oz net formaat)
precies past op een klein potje heinz sandwich spread

natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd
of het sandwich spread-dekseltje
ook op het marmite-potje paste

en jawel hoor: het paste eveneens

Cees Buddingh


Het is een gedicht dat geschreven is in de jaren 60. In deze tijd wilden de dichters verandering. Ze wilden de poëzie meer toegankelijk maken voor iedereen zodat iedereen het kon begrijpen. Er mag vanaf nu geen grote kloof meer zijn tussen de realiteit en de kunst. De poëzie moet nu een stukje van het leven weergeven. Vanaf nu kan alles ook een onderwerp zijn van een gedicht.

Het gedicht gaat dus over een potje marmite en zijn sandwich. Hij vertelt dus dat hij zijn dag goed begonnen is door zijn ontbijt. 

Je ziet dus duidelijk in dit gedicht dat het over een banaal onderwerp gaat. Er wordt eenvoudige taal gebruikt. De titel geeft een boodschap mee. Het is een soort van readymade, want het is iets dat uit zijn normale omgeving wordt gehaald en dan als kunst wordt gebruikt.

Je kan geen stijlfiguren terug vinden in het gedicht en er zit ook niet echt een rijmschema in het gedicht. De eerste twee verzen rijmen maar voor de rest niets.

De afbeelding spreekt voor zich. Het is gewoon de weergaven van het potje waar de dichter het over heeft. Met deze afbeelding wil ik de werkelijkheid en de kunst samenvoegen. 

Gedichtanalyse Stille liefde

Stille liefde

Als ik jou van mijn liefde zou vertellen (A)

Zou ik je, vrees ik, helemaal verliezen. (B)

Ik moet mij met haast niets tevreden stellen (A)

Of je ontberen—er valt niet te kiezen. (B)

Ik voel—als ik een blik op je mag werpen— (C)

Geen vlinders in mijn buik maar haaientanden (D)

En tor en wesp en kever doen een scherpe, (C)

Massieve aanval op mijn ingewanden. (D)

Ik voel de darmen in mijn lijf wegbranden. (D)

Ik voel mijn lichaam duizelen en draaien. (E)

Ik tol—en sta compleet in lichterlaaie. (E)

Toch kan ik je niets zeggen, want één woord (F)

En al jouw achting voor me is vermoord.(F)

Ik gluur maar naar je hals en naar je handen. (D)

Ik ga het gedicht stille liefde van Gerrit Komrij bespreken.

De titel verklaart al de grote inhoud van het gedicht. Je kan uit de titel afleiden dat de persoon niets mag zeggen over zijn liefde. Dit kan zijn doordat hij of zij al een lief heeft. Het kan ook zijn dat de persoon bang is om de vriendschap te verliezen. Het thema van het gedicht is de onbereikbare liefde.

Er zijn verschillende rijmschema’s aanwezig in het gedicht. Je kan de verschillende rijmvormen zien achteraan elk vers in het gedicht. Het gedicht is een sonnet. In het gedicht komt er ook een eindrijm (draaien en lichterlaaie), een volrijm ( woord en vermoord) en een alliteratie (duizelen en draaien) in voor.

In het gedicht komt er ook een bepaald ritme voor: er is namelijk een afwisseling van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen. De afwisseling van 2 onbeklemtoonde en 2 beklemtoonde lettergrepen noemen we een jambe. Over het metrum in het gedicht kunnen we zeggen dat er een vast ritmepatroon in zit.

Het gedicht bevat 4 strofes. In de eerste 2 strofes zijn er 4 regels en in de 2 laatste strofes zijn er 3 regels. In regel 6 en 7 komt er een metafoor voor want je kan niet echt door liefde fysiek onwel worden.  In regel 13 is er sprake van een personificatie. Er komen een hele boel stijlfiguren in het gedicht voor. In regel 10 wordt er gebruik gemaakt van een tautologie, want duizelen en draaien hebben ongeveer dezelfde betekenis. Een hyperbool kunnen we terugvinden in regel 6, 9 en 11. Hier wordt extreem hard gereageerd en nogal overdreven. “Ik voel” komt drie keer voor in het gedicht en daarom spreken we ervan dat er een parallellisme aanwezig is in regel 5,9 en 10.  Een tor, wesp en kever is een voorbeeld van een opsomming. Geen vlinders maar haaientanden is een voorbeeld van een opsomming: dit staat in regel 6.

Ik vond dat deze afbeelding bij het gedicht past. Het hartje is afgelegen en er zijn maar weinig mensen die dit eilandje, dat in Kroatië gelegen is, kennen. Het lijkt er ook super rustig en kalm. Het is zo ver gelegen van het woongebied en daarom lijkt het onbereikbaar. Op die manier deed het mij denken aan het hoofdthema van het gedicht 'onbereikbare liefde'.

Reflectieverslag van het boek 'De helaasheid der dingen'.

 

Korte samenvatting van het boek:
In het boek ‘De helaasheid der dingen’ blikt de schrijver terug naar zijn jeugd dat zich afspeelt in het dorpje Reetveertegem. De belangrijkste personages in het boek zijn de 3 ooms, de vader en de grootmoeder. Ze wonen allemaal samen in hetzelfde huis. De 3 ooms en de vader van Dimitri kampen met een hele boel problemen, zoals onder anderen alcoholverslavingen. Ze zorgen dus allemaal zelf voor hun problemen. Elke dag geven ze al hun geld uit aan drank. Gelukkig is er de grootmoeder die zo goed mogelijk voor Dimitri probeert te zorgen en hem zo goed mogelijk probeert op te voeden.

Nadat ik dit boek gelezen had heb ik toch wat nagedacht. In het verhaal krijg je te maken met prostitutie, alcohol, slechte opvoeding,.. Al deze problemen zijn problemen die vandaag de dag nog altijd een belangrijke rol spelen in onze maatschappij. In dit boek zijn de problemen waarmee de ooms en vader van Dimitri mee kampen problemen die ze zelf veroorzaken. Ze kiezen er zelf voor om al hun geld elke avond op te gaan drinken en zo financieel in de problemen komen. Dimitri die ziet eigenlijk heel zijn leven lang de slechte gewoontes van zijn vader en ooms. Zo raakt hij hier stilaan aan gewent. In onze wereld waar we nu in leven zijn er gezinnen met gelijkaardige situaties. Kinderen komen soms in de criminaliteit terecht en soms is dat niet hun eigen schuld. Of raken kinderen verslaafd aan alcohol. Dit kan dus doordat ze hun ouders altijd zien drinken en hun ouders hun dan leren mee te drinken zoals ook in het boek wordt verteld.

De kinderen met ouders die heel veel problemen hebben kunnen ook gewoon worden uitgesloten in de maatschappij. Stel nu dat jouw kind omgaat met een kind waarvan de ouders aan alcohol verslaafd zijn. Dan ga je toch voor de veiligheid aan je kind zeggen dat hij beter met andere kindjes omgaat. Zo zie je dus dat van al de problemen die de ooms en vader veroorzaken Dimitri eigenlijk het slachtoffer grotendeels is. Hierdoor kan het kind dus vaak gepest worden en eenzaam zijn doordat hij geen vrienden heeft.

Het boek heeft me dus helemaal laten inzien hoe belangrijk het is om in een veilige buurt op te groeien. En dat sommige kinderen er niet aan kunnen doen dat ze zijn zoals ze zijn, maar dat vaak de fout bij de ouders ligt. Ik denk er nu ook anders over wanneer ik een kind of zelf volwassene tegen kom die een alcoholverslaving heeft.

In het verhaal zie je ook dat Dimitri heel erg goed beseft dat zijn ouders onverantwoordelijk zijn en hem niet goed hebben opgevoed. Hij beslist hierdoor dat zijn zoon dat hij later in het verhaal krijgt absoluut niet hetzelfde mag meemaken. Hij verlaat de moeder van zijn zoon direct na de geboorte, maar beslist toch om zo goed mogelijk voor zijn zoon te zorgen.

In deze maatschappij is het vaak dat het niet op deze manier verloopt.  Vaak gaan de kinderen dezelfde kant op als die van hun ouders. Want de kinderen leren dat de ouders een voorbeeldfunctie hebben.

Ik vind het echt een geweldig boek, omdat je echt linken kan leggen naar het heden. Al deze problemen en situaties zijn vandaag de dag ook van toepassing op onze maatschappij. Het heeft me bijgeleerd hoe belangrijk de leefomgeving en het milieu waar kinderen opgroeien is.  Ook om het is vanuit een ander standpunt te bekijken en niet direct te denken dat degene met problemen daar zelf voor gezorgd heeft, maar dat het soms het gevolg kan zijn van andere hun problemen. In het boek geven zo ook weer dat er echt mensen zijn die hun leven willen beteren en willen veranderen. Zoals Dimitri die naar een ontwenningskliniek gaat, omdat hij zijn leven wilt beteren. Het geeft ook duidelijk weer dat het niet altijd even gemakkelijk is om je leven te beteren dat het niet zomaar vanzelfsprekend is. Het boek is zeer leerrijk voor mij geweest en heeft me toch een ander beeld van sommige problemen in onze maatschappij gegeven.

Leesautobiografie

 

Mijn persoonlijke leesgeschiedenis:

Mijn leescarrière heeft veel ups en downs gekend. Toen ik een jaar of 4 was, begon mijn mama elke avond wel een verhaaltje voor te lezen. Ik was een heel actieve peuter en een verhaaltje lezen voor het slapen gaan, was de enige manier waarop mijn mama mij rustig kreeg. Het was bijna altijd mijn mama die een verhaaltje voorlas maar af en toe ook mijn buurmeisje of oma. De verhaaltjes die ze dan voorlas waren vaak sprookjes, maar ook de verhalen van elke dag een olifantje, Jip en Janneke en Puk en de petteflet heeft mijn mama vaak mogen voorlezen. Mijn favoriete boekje op de leeftijd van 4 jaar dat mijn mama wel 1000 keer heeft mogen voorlezen was Bettina de Giraf geschreven door An Vrombout. Later is dit boekje ook een televisieprogramma op tv geworden. Toen ik naar het eerste leerjaar ging kon ik eindelijk zelf beginnen lezen en dat deed ik ook. Elke avond kozen ik en mijn mama een boek en dan lazen we alle twee een stukje voor. Dit was de perfecte manier om mij te stimuleren voor beter te leren lezen.  In het tweede leerjaar begon de trend dan van de Geronimo Stilton boeken. Hiervan heb ik er heel erg veel gelezen ik vond dit echt geweldige boeken. De belangrijkste reden dat ik deze boeken zo leuk vond, was dat er ook geurtjes in voorkwamen en de animaties in het boek waren ook super leuk. Eind het derde leerjaar interesseerden de boeken van Geronimo Stilton mij niet meer. Het jaar van het vierde leerjaar heb ik bijna geen boeken gelezen alleen de boeken die echt verplicht waren. In het vijfde en zesde leerjaar veranderde dit weer. Toen las ik echte meisjes boeken om het zo te zeggen. De ruzies tussen vriendinnen, jongens, make-up, kleding,… begonnen me toen te interesseren en dat is de reden waarom ik dat soort boeken begon te lezen. Voorbeelden van boeken die ik toen las zijn Gevaarlijk spel geschreven door Luisa Plaja, Covergirl geschreven door Tiny Fisscher, de boeken van Hoe overleef ik… geschreven door Francine Oomen, de boeken van for girls only,… In het lager onderwijs heb ik dus heel veel gelezen en deed ik het ook graag, maar in het middelbaar is dit helemaal veranderd. De overschakeling naar het middelbaar was ook een keerpunt voor mijn leescarrière. Lezen interesseerde mij eigenlijk niet meer ik had er ook niet meer zoveel tijd voor. Sindsdien lees ik alleen nog maar de boeken die worden verplicht te lezen voor school. Ik weet van mezelf dat ik eigenlijk meer zou moeten lezen, maar het komt er gewoon niet van. Ik vind lezen wel leuk, maar ik lees vrij traag en als we dan een dik boek moeten lezen op een korte periode dan vind ik lezen helemaal niet leuk. Als ik dan toch is een boek lees bijvoorbeeld op vakantie dan is het een boek over het menselijk lichaam of een roman. Een auteur waar ik de laatste jaren veel boeken van gelezen heb is Helen Vreeswijk. De boeken die zij geschreven heeft vond ik echt zeer leuk om te lezen en het las ook zeer vlot zelf al waren het nog vrij dikke boeken. Mijn doel is dus wel om te blijven lezen zelfs al vind ik dat niet altijd even leuk. Ik vind dat het belangrijk is om te lezen omdat je hiermee je taalvaardigheid uitbreidt. In de toekomst ga ik proberen vaker te lezen en niet alleen de boeken die worden opgedragen door de school.